Manu Kapur over leren van je fouten: productive failure

Ik hoor graag uw reactie!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

  1. Mooi! Heel belangrijk voor me is om studenten duidelijk te maken dat leren ontstaat wanneer we fouten maken. Dat fouten maken moet, onontkoombaar is in een leerproces. Omdat te onderlijnen doe ik een spel wat namengumbo heet. Je geeft elkaar een hand en zegt je naam. Halo ik ben Luc, en de ander zegt dan halo ik ben Jeroen. Jeroen wordt nu Luc en Luc wordt Jeroen. Luc en Jeroen lopen nu naar iemand anders en stellen zich voor met hun nieuwe naam. Jeroen zegt dus: Hoi ik ben Luc en krijgt van de ander diens naam. En zo loopt iedereen constant van naam te wisselen. Na verloop van tijd als alle namen gehusseld zijn vraag ik om je eigen naam terug te vinden. En als dat lukt uit het spel te stappen. Dit spel gaat altijd fout. Er zijn altijd meerdere Luc’s of meerdere Jeroens. Na afloop bespreken we het belang van fouten -mogen- maken. En waarom zijn we zo geconditioneerd dat fouten maken voelt als mislukking en niet als kans? Die reflectie is belangrijk omdat we zo begrijpen dat fouten mag in een gezonde leeromgeving.

  2. Ha Luc, dank voor je reactie! Je schrijft “leren ontstaat wanneer we fouten maken”, ik denk dat de bijdrage van Kapur ons leert dat dit niet vanzelfsprekend is als je dit proces niet goed ontwerpt en begeleidt. Het vraagt goede kennis van het leerproces. Wat jij vervolgens benadrukt is dat naast het rekening houden met productive failure in een onderwijsontwerp, er ook een ontwikkelingsgerichte leercultuur moet zijn, een veilige leeromgeving waar je fouten durft te maken. Leren is durven, zeggen we bij ons op de hogeschool. Waardevolle aanvulling.

Sliding Sidebar

%d