Tijdens een sessie van een masterclass Leren & Innoveren kwamen we te spreken over het geven van complimentjes en het werk van Carol Dweck over mindsets. Hier schreef ik eerder al een blogpost over. Een student wees mij op een rede van haar over perfectionisme, een onderwerp waar ik wel wat mee heb (kuch). Dweck vertelt een duidelijk verhaal over perfectionisme, fixed mindsets en growth mindsets. “Is perfectionism a vice or a virtue?”.
Volgens Dweck antwoorden de meeste mensen positief op de vraag of ze zichzelf zien als perfectionist. Maar er zijn twee verschillende soorten ja’s.
1. ‘I want to get it perfect the first time every time. My inner critic is constant. It is my judge, my warden.’
2. ‘Having built a magnificent dam of perfection I am perpetually plugging all the holes. It’s tiring, depleting. It’s about fear of chaos. An anxiety that what is, is not good enough and that I am not good enough.’
Maar er wordt ook een ander antwoord gegeven:
‘I do believe it serves a purpose. It got me where I am today. I am known for high standards and excellent work. Why would I ever give up this excellent tool?’
Dweck spreekt over twee typen van perfectionisme. De eerste vorm zie je terug in mensen die het altijd goed willen doen en het liefst in één keer. Zij worden gedreven door de angst dat bij falen de mensen ze als minder zullen zien. Een fout maken staat gelijk aan persoonlijk falen. Een zelf-kritische benadering, met veel negatieve kanten. Dweck ziet deze vorm terug bij mensen met een ‘fixed mindset’, en die hebben als hoofddoel: iets goed doen zonder fouten maken. Daarbij moet het vooral overkomen alsof het geen moeite heeft gekost, want dat zou betekenen dat je niet goed genoeg bent. Imperfectie. Fouten en terugslagen zijn rampen: ’They run from their errors and hide from their errors’.
De tweede vorm van perfectionisme zie je terug in mensen die voor zichzelf de lat hoog leggen, streven naar excellentie, en daar ook hard voor werken. Deze vorm ziet Dweck terug in mensen met een ‘growth mindset’, en die hebben als hoofddoel: leren! ’They engage deeply and affectively in the learning process’ Met als resultaat dat zij beter presteren dan mensen met een fixed mindset. Mensen met een growth mindset gaan anders om met fouten: ’They are detecting, processing, correcting.
Dweck heeft ook positief nieuws: het krijgen van een growth mindset kan je leren. Mindshifting.
Dat weet ik. Daarom herken ik mij in alle drie de antwoorden, en allebei de vormen van perfectionisme.
“Becoming is better than being.”
Ik hoor graag uw reactie!