Tag: educatie 3.0

  • Education at The Road To Copenhagen University (#R2C)

    Leestijd: 3 minuten

    This week I attended the Road To Copenhagen University ( R2C) meeting in Maarssen. Students from The Netherlands, Germany and Denmark were working out ideas and projects of parts of their manifesto, which they’ve created in December 2009, while driving electric scooters from the Netherlands to Denmark, to the Copenhagen Climate Change Conference. The manifesto is about the role that sustainable mobility can play in a more eco-friendly world (reference).

    This meeting was a follow-up of the R2C-project. Five topics of the manifesto were selected: communication, education, Formula 1, automotive and green zones. The students signed up for a specific topic and got together in brainstorm sessions to come up with some concrete plans or ideas for the (near) future. I was invited as the ‘education expert’ (oh, well) to help out the students in the session about education.

    At the bottom of  this post I’ve embedded a video-impression of the workshop (in English, some in Dutch).

    I noticed something interesting during the brainstormsession of the education group. They were coming up with ideas of how to reach and inform the pupils in primary and secundary education. They didn’t question the education  system itself. And I somehow hoped they would, but I can’t actually blame them that they didn’t.

    Disruption
    In their quest to realize a sustainable, eco-friendly world they were focussing their ideas to informing the pupils. Their goal was to create awareness and responsibility with the pupils. They came up with some great and creative ideas, like bringing in experts, organizing a special ‘awareness week’ in education, using social networking to connect with the pupils and simulation games. But the ideas were born out of their own experience of their education. And because it was a brainstorm session where anything goes, I thought: heck, let’s disrupt these young and creative brains.

    So I asked them. How is this sustainable, eco-friendly world going to look like? There’s a whole lot of problems to deal with. Not only the environmental issues, but also interlinked dilemma’s like overpopulation, the effects of globalization and shortage of food. Who’s going to deal with these issues? Who’s going to invent the technology and social-economic concepts to deal with these issues? In the near future. In 2020. In 2050.  We don’t know what the futures going to look like exactly. We do know it changes rapidly. What’s the worth of information in a society were the information available is increasing, doubletime! What’s the worth of knowledge you learn in education today in five years? Especially knowledge concerning sustainability and climate change.

    Education 3.0
    I complimented the students on their ideas, but I asked them if the educational system of today was the right system if they wanted the change that would be the results of their plans to be lasting. I talked about Education 3.0 and knowmads. Two concepts I’ve learned about through the work of John Moravec and his weblog Education Futures. The concept of education 3.0 has since becoming part of my vision on education and learning. If you want to create awareness and responsibility with pupils and students, you’ve got to make them an active part of the solution. And if most of the solutions for a sustainable and eco-friendly world are probably not invented yet, we need people who are aware, feel the responsibility but also are able to be creative, innovative and work with people all over the world to come up with those solutions. Any time, any place. Knowmads. And to educate knowmads, you need an educational system that produces knowledge workers, with skills for designing the future. You need an educational system that can handle change.

    And that’s an educational system that is different then the system the students experienced or are experiencing. Some of the students embraced this concept, others found it to big a change to handle. But they were all open minded, and that’s important. Let them start with creating awareness by pupils, and take if from there. I do hope they realize that the brainstorm session at the Road To Copenhagen was pretty much ‘education 3.0’ and that they were quite the knowmads themselves.

    Video

    Road To Copenhagen University – Workshop education from Jeroen Bottema on Vimeo.

  • Waarheid en vrijheid in het onderwijs. Tegenlicht.

    Leestijd: 4 minuten

    Plato en Socrates. Waarheid en vrijheid. Hoe ziet het onderwijs van morgen er uit en hoe halen we het beste uit onze leerlingen? Op deze vraag zoekt Rob Wijnberg een antwoord in een aflevering van VPRO’s Tegenlicht van maandag 23 maart. In “Hoogvliegen in laagland” is Wijnberg in gesprek met Frank Furedi, Robbert Dijkgraaf en John Moravec.

    Waarheid
    Volgens Frank Furedi, schrijver van het boek Where Have All The Intellectuals Gone, hebben wij geen vertrouwen meer in onze leerlingen, omdat wij,  de docenten, hen niets leren. Hij ziet een paradox in het onderwijs. Het onderwijs praat veel over kennis en kennisvergaring, maar besteedt tegelijkertijd steeds minder aandacht aan de daadwerkelijke kennis. De zoektocht naar waarheid, academische kennis, is gestaakt! Hij hekelt het leren leren, want waarom gaat het onderwijs niet over wat je leert? De docent als coach vindt hij een zwaktebod. De docent moet de kennisautoriteit zijn voor de klas en duidelijke signalen afgeven aan jongeren, die daardoor zekerheid en vertrouwen krijgen om te functioneren in de maatschappij. Docenten durven jongeren niet meer uit te dagen als het gaat om academische kennis! Furedi stelt dat wij onverantwoordelijk bezig zijn in het onderwijs, door leren bloot te stellen aan toeval.

    Plato zegt: zekere kennis en vaststaande sociale normen moeten door onderwijs worden overgebracht. Op die manier ontwikkeld de mens zich tot zijn ware zelf en deugdzame burger (quote Wijnberg)

    Vrijheid
    John Moravec, edublogger op Education Futures, stelt dat het onderwijs waar Furedi over spreekt niet meer het onderwijs van de 21e eeuw is. In het onderwijs van Furedi is de school een fabriek, waar jongeren een vast curriculum volgen door vastgestelde niveaus te doorlopen. Aan het einde zijn ze klaar om in de fabriek te werken. Maar de fabrieken zijn in onze samenleving aan het verdwijnen, die zijn naar China verplaatst. Moravec geeft aan dat we onze jongeren moeten voorbereiden op een maatschappij waar ontwikkelingen steeds sneller en complexer worden, op banen die nog niet bestaan. Wat is dan de basis die je jongeren meegeeft? Volgens Moravec is die nieuwe basis creativiteit en innovatief vermogen. Het gaat om het aanleren van systeemdenken, zodat jongeren leren patronen te herkennen op basis waarvan ze nieuwe patronen kunnen maken. Het gaat om what if-scenario’s en omgaan met chaos en onzekerheid.

    Socrates zegt: Niet zozeer het aanleren van normen en waarden zijn van belang, maar het ontwikkelen van het vermogen om nieuwe waardheden en normen te scheppen (quote Wijnberg)

    Onderwijs op de Obamaschool
    De bovenstaande tegenstelling is kenmerkend voor het onderwijsdebat. Het vormt het landschap waarin we binnen het onderwijs discussiëren over vernieuwingen zoals het nieuwe leren en de veranderende rollen van leerling en docent.

    Een paar weken geleden heb ik deze discussie gevoerd met studenten die in kader van een blok onderwijskunde werkten aan een herontwerp van het onderwijs op de Obamaschool. Mijn verhaal ging over de ontwikkelingen op het gebied van e-learning, en waar je op moet letten als je keuzes maakt om je onderwijs in te richten. Ik deed dat in de context van een maatschappij die hot, flat & crowded is (lees bijvoorbeeld deze column van Thomas Friedman)

    Ik stelde de studenten de volgende vraag:

    Welke type onderwijs bereidt leerlingen, onze toekomst, voor op het bedenken van oplossingen op complexe problemen zoals het energievraagstuk, het klimaatsprobleem en allerlei andere uitdagingen die een snel veranderende geglobaliseerde maatschappij met zich mee brengt? En wat zullen die uitdagingen zijn?

    Het antwoord is de onderwijsvisie voor de Obamaschool, stelde ik. Met deze vraag in het achterhoofd heb ik ook naar de aflevering van Tegenlicht gekeken. Ik vind dat Moravec het juiste antwoord heeft, hoewel hij niet heel veel ‘spreektijd’ krijgt van Wijnberg.

    Uitdaging
    De rode draad door deze aflevering is niet zozeer de tegenstelling die gepresenteerd wordt, maar meer de noodzaak om jongeren uit te dagen in het onderwijs. Hoewel Furedi wat mij betreft de plan volledig misslaat met zijn academisch onderwijs voor een elite in een maatschappij van gisteren, waardeer ik wel zijn drang naar de waarheid. Maar ik zie het meer als nieuwsgierigheid. Als we jongeren de opdracht geven om in de toekomst technologie te ontwikkelen waardoor de opwarming van de aarde wordt tegengehouden, dan begint dat volgens mij bij nieuwsgierigheid van die jongeren. Het is de zesjescultuur waar Robbert Dijkgraaf over spreekt: waarschijnlijk functioneert ons onderwijssysteem dan niet, het is de opdracht van het onderwijs om mensen continue te blijven prikkelen. En het is de uitdaging die ook aan de basis staat aan Moravec zijn verhaal: wat wil je met de informatie doen?

    Waarheid en vrijheid
    De uitdaging van het onderwijs is het betrekken van leerlingen bij hun onderwijs. Dit is waar het onderwijsdebat primair om moet gaan. De discussie over waarheid vs. vrijheid is de verkeerde discussie. Ten eerste omdat het antwoord in de buurt gaat liggen van ‘best of both worlds’, ten tweede omdat het een misverstand is dat als het om vrijheid (nieuwe leren) gaat, het niet om waarheid zou gaan. Dat is juist waar het nieuwe leren omgaat. Alleen vergeten we dat soms, we zijn zo druk met de veranderende rollen, didactieken en media. Best begrijpbaar. En dan laten we onze leerlingen inderaad wel eens zwemmen, ik geef Furedi daar gelijk in. Hij zegt in de aflevering dat er geen leiderschap meer is, dat leerlingen de docent niet meer zien als autoriteit. Ik denk inderdaad dat leerlingen de docent niet automatisch meer als kennisautoriteit zien, maar wel als autoriteit als het gaat om coach, iemand die ze kan uitdagen binnen een veilige leeromgeving. Dat is waar het onderwijsdebat om moet gaan. Hoe krijgen we dat goed voor elkaar!

    De waarheid hoeft niet ten koste te gaan van de vrijheid, de vrijheid hoeft niet ten koste te gaan van de waarheid.

    Links
    Het “educatie 3.0”- model van John Moravec
    Education Futures – Hallo Tegenlicht kijkers

    Polldaddy
    Gelijk na de aflevering werd er een beetje nagepraat over de aflevering van Tegenlicht via Twitter. Goed moment om iets te doen met een poll, die ik via een tweet heb gepost.  . Niet heel reacties, maar wel leuk om te proberen. Je kan een dergelijke poll snel inzetten. U kunt gerust stemmen! :)

  • Toekomst onderwijssysteem in Tegenlicht

    Leestijd: < 1

    TegenlichtDe VPRO zendt op 23 maart een aflevering van Tegenlicht uit over de vraagstukken met betrekking tot het onderwijssysteem in de 21e eeuw. Dit lees ik nota bene op Education Futures, de blog van John Moravec die ook geïnterviewd is voor deze aflevering. Titel van de blogpost: Backlight.

    Op de website van Tegenlicht meer over deze aflevering:

    In deze laatste uitzending rond het thema “Excellence” gaan wij met een aantal experts op zoek naar antwoorden op de meest prangende vragen met betrekking tot onderwijs. Wat is er nodig voor een betere talentontwikkeling in Nederland en hoe kan dat samen gaan met meer diversiteit?

    Naast Moravec worden Frank Furedi en Robbert Dijkgraaf geïnterviewd. Frank Furedi zijn standpunt is dat de docent weer als sage on the stage moet opereren in plaats van guide on the side, Robbert Dijkgraaf praat over Holland’s ‘New Learning en Moravec zelf zal uitleggen dat het onderwijs al lang niet meer gaat om het vergaren van kennis of het verwerven van macht.

    Tegenlicht: Hoogvliegen in laagland
    maandag 23 maart 2009 20:55 op Ned 2
    dinsdag 24 maart 2009 15:05 op Ned 2 (herhaling)

    En uiteraard op YouTube. Ik ga kijken. Met dank aan John Moravec, want een TV-gids heb ik niet.

Mijn blog waarin ik aantekeningen, ideeën, gedachten en ervaringen verzamel. Over onderwijs, leren en creatieve technologie. Over projecten, evenementen en inspiratiebronnen. Over mijn eigen ontwikkeling als professional. Over gras dat groener is aan de overkant. Met hier en daar een off-topic momentopname.

Jeroen Bottema