Afgelopen donderdag presenteerde mijn collega Tom Visscher en ik ons verhaal over het begeleiden van studenten door middel van streaming video op Show & Share 2010, de jaarlijkse studiedag/congres/netwerkbijeenkomst voor medewerkers van INHolland.
Vorig jaar deden wij een soortgelijke presentatie en toen zat Eric Poldner in de zaal, die eigenlijk met hetzelfde initiatief bezig was op zijn School. Dit jaar hebben zijn wij nauwer met elkaar gaan samenwerken. Eric is met zijn studenten een stap verder gegaan. Net zoals bij mij op de School laat hij zijn studenten kenmerkende beroepssituaties met behulp van streaming video in beeld brengen, maar hij legt met zijn studenten extra nadruk op de peerfeedback die de studenten elkaar geven. Eric koppelt dit aan zijn promotieonderzoek, waar hij de kwaliteit van feedback onderzoekt.
Video blijkt een goed hulpmiddel om de student meer inzicht te geven in het formuleren van feedback. Wij gaan onze workflows die de studenten volgen op elkaar afstemmen, en ik ga vervolgens met de tweedejaars studenten aan de slag om de kwaliteit van feedback te verhogen.
Eric zou samen met ons presenteren, helaas was hij verhindert. Daarom heeft hij zijn bijdrage opgenomen. In onderstaande video praat hij rustig en duidelijk over de rol van streaming video in het reflectie- en feedback proces van de studenten. Een hele duidelijke introductie van dit onderwerp. Eric heeft zijn video in SURFmedia geplaatst, dus met een SURFgroepen account of uw instellingsaccount (als de instelling aangesloten is bij de SURFfederatie) kunt u inloggen.
Een paar weken geleden vroegen Eric-Jan Dol (@dapperebas op Twitter) en Annette Theuns mij of ik kort wat vragen wilde beantwoorden voor camera. Beide zijn werkzaam als informatiespecialisten bij INHolland en hun verzoek had te maken met hun voorbereidingen op de workshopsessie voor Show & Share, die afgelopen week plaatsvond. Ook collega Tom Visscher en student 2.0Stef Maas zijn ‘geflipt’.
De centrale vraag die we moesten beantwoorden was hoe we het liefst op de hoogte bleven van informatie en hoe we deze informatie naar ons toe lieten komen.
Het is een kort filmpje geworden over Twitter, RSS, iGoogle en LinkedIN. Het is als inleiding gebruikt voor hun sessie over informatievaardigheden:
Het aanbod van informatie is enorm en het is vaak lastig om je weg te vinden naar juiste en goede informatie. In deze workshop gaan wij je helpen bij het sturen over de informatiesnelweg met behulp van web 2.0 technieken. En we laten zien hoe soms de automatisch piloot kunt gebruiken.
Handig filmpje, kan ik goed gebruiken voor mijn studenten.
Eric-Jan stuurde mij de link naar het Flip-filmpje, dat hij op SURFmedia heeft geplaatst. Met een SURFgroepen account of uw instellingsaccount (als de instelling aangesloten is bij de SURFfederatie) kunt u inloggen en het filmpje bekijken.
This week I attended the Road To Copenhagen University ( R2C) meeting in Maarssen. Students from The Netherlands, Germany and Denmark were working out ideas and projects of parts of their manifesto, which they’ve created in December 2009, while driving electric scooters from the Netherlands to Denmark, to the Copenhagen Climate Change Conference. The manifesto is about the role that sustainable mobility can play in a more eco-friendly world (reference).
This meeting was a follow-up of the R2C-project. Five topics of the manifesto were selected: communication, education, Formula 1, automotive and green zones. The students signed up for a specific topic and got together in brainstorm sessions to come up with some concrete plans or ideas for the (near) future. I was invited as the ‘education expert’ (oh, well) to help out the students in the session about education.
At the bottom of this post I’ve embedded a video-impression of the workshop (in English, some in Dutch).
I noticed something interesting during the brainstormsession of the education group. They were coming up with ideas of how to reach and inform the pupils in primary and secundary education. They didn’t question the education system itself. And I somehow hoped they would, but I can’t actually blame them that they didn’t.
Disruption In their quest to realize a sustainable, eco-friendly world they were focussing their ideas to informing the pupils. Their goal was to create awareness and responsibility with the pupils. They came up with some great and creative ideas, like bringing in experts, organizing a special ‘awareness week’ in education, using social networking to connect with the pupils and simulation games. But the ideas were born out of their own experience of their education. And because it was a brainstorm session where anything goes, I thought: heck, let’s disrupt these young and creative brains.
So I asked them. How is this sustainable, eco-friendly world going to look like? There’s a whole lot of problems to deal with. Not only the environmental issues, but also interlinked dilemma’s like overpopulation, the effects of globalization and shortage of food. Who’s going to deal with these issues? Who’s going to invent the technology and social-economic concepts to deal with these issues? In the near future. In 2020. In 2050. We don’t know what the futures going to look like exactly. We do know it changes rapidly. What’s the worth of information in a society were the information available is increasing, doubletime! What’s the worth of knowledge you learn in education today in five years? Especially knowledge concerning sustainability and climate change.
Education 3.0 I complimented the students on their ideas, but I asked them if the educational system of today was the right system if they wanted the change that would be the results of their plans to be lasting. I talked about Education 3.0and knowmads. Two concepts I’ve learned about through the work of John Moravec and his weblog Education Futures. The concept of education 3.0 has since becoming part of my vision on education and learning. If you want to create awareness and responsibility with pupils and students, you’ve got to make them an active part of the solution. And if most of the solutions for a sustainable and eco-friendly world are probably not invented yet, we need people who are aware, feel the responsibility but also are able to be creative, innovative and work with people all over the world to come up with those solutions. Any time, any place. Knowmads. And to educate knowmads, you need an educational system that produces knowledge workers, with skills for designing the future. You need an educational system that can handle change.
And that’s an educational system that is different then the system the students experienced or are experiencing. Some of the students embraced this concept, others found it to big a change to handle. But they were all open minded, and that’s important. Let them start with creating awareness by pupils, and take if from there. I do hope they realize that the brainstorm session at the Road To Copenhagen was pretty much ‘education 3.0’ and that they were quite the knowmads themselves.
Gisteren bezocht ik Fill The Gap 7, een zogenaamde Open Space bijeenkomst. In een blogpost eerder deze week schreef ik hier al over, maar kan deze nu aanvullen met ervaringen. Ik was nog niet bekend met Open Space bijeenkomsten of Open Space Technologie, maar wat mij betreft is het voor herhaling vatbaar: een creatieve chaos, mensen die open staan om te leren en te delen en met elkaar oplossingen zoeken voor complexe vraagstukken. Een mix van netwerken en informeel leren. Of zoals Hanno van der Steen, die de Open Space sessie gisteren leidden, zei: “It’s like a very long coffeebrake, where you talk about the things that inspire you”.
Hoe kunnen de ICT-vaardigheden van jongeren in ontwikkelingslanden versterkt en ingezet worden met als doel hun leefomgeving te verbeteren? Dat was het centrale thema van de 7e editie van Fill The Gap, vanmiddag in het Sieraad in Amsterdam. Het was een Open Space bijeenkomst waar mensen uit het bedrijfsleven, onderwijs, media en ontwikkelingssamenwerking op informele wijze met elkaar discussieerden over de vraagstukken met betrekking tot jongeren en ICT in ontwikkelingslanden. Het ging om kennis delen, ideeën opdoen, oplossingen bedenken en je laten inspireren.
Jennifer Corriero De bijeenkomst begon met een inleiding door Jennifer Corriero. Zij is mede-oprichter van TakingITGlobal, waar ik deze week al eerder over berichtte. Zij concentreert zich in haar werk met name op de youth leaders, de jonge wereldburger die betrokken is bij de ontwikkelingen en problemen in de maatschappij, en hoe je o.a. door middel van ICT hun leadership skills kunt versterken.
In haar betoog sprak zij zeer inspirerend over 6 archetypes van jonge leiders en hoe je de stem van deze jongeren kunt versterken. Deze typeringen komen uit haar onderzoek naar de rol van jongeren als change agents in internationale actiegroeperingen, aldus Corriero.
1. The Dreamer
De idealist, soms onrealist. De jongeren die visie ontwikkelen en anderen inspireren. Zij geven een gevoel van richting. Je kan de stem van deze jongeren versterken door ze een platform te bieden waar ze hun visie kunnen presenteren en delen met anderen. Corriero stelt voor om deze dromers te betrekken als adviseurs (zo was zij als 19-jarige al senior-consultant bij Microsoft).
2. The Megaphone De jongeren die hun mond open, hun stem laten horen. Die anderen, waarvan hun stem niet gehoord wordt, mobiliseren. Je kunt deze ‘megaphones’ ondersteunen door hun stem te versterken, om ze te betrekken bij het maken van beslissingen en om dat ook te formaliseren.
3. The Spark Plug
Zij verzamelen mensen om zich heen en verbinden mensen met elkaar en aan ideeën of een gezamenlijk doel. Daardoor ontstaan nieuwe mogelijkheden en samenwerkingen.
4. The Task Master Deze mensen zijn in staat om uit grote ideeën beheersbare taken en planningen te genereren. Praktisch, doelgericht.
5. The Sherpa De gids, de mentor. De docent. Corriero heeft het over peer-education, de Sherpa verzamelt en deelt kennis met anderen. Door de Sherpa de juiste tools in handen te geven kunnen zij hun rol als mentor spelen.
6. The Storyteller Zij vertellen de verhalen die ontstaan in organisaties, projecten en hun nabije leefomgeving door middel van blogs, artikelen, interviews, YouTube, etc. De beste manier om hun stem te versterken is door ze naar te luisteren.
Een inspirerende indeling. Goed om jongeren bewust te maken van de rol die ze kunnen spelen in maatschappelijke vraagstukken of binnen een organisatie of community. Een onderdeel van life skills. Maar de indeling zou je ook kunnen gebruiken in een gesprek over hoe je social networks en informatiestromen effectief kunt inzetten om jezelf op een authentieke en positieve manier te profileren. Ik herken me in de dromer, de sherpa en de verhalenverteller.
Over spel, ICT en jongeren in ontwikkelingslanden De rest van de middag stond in het teken van de Open Space sessie. Het thema was bekend, de organisatie had een aantal kernvragen geformuleerd, maar er was geen agenda. Deze werd on the spot gevuld, door mensen die een sessie wilde organiseren over een thema of vraagstuk. Ik voegde mij bij Saskia Harmsen, die de vraag stelde over hoe wij spel kunnen gebruiken om ICT-vaardigheden te ontwikkelen en te versterken bij jongeren in ontwikkelingslanden in plaats van het aanbieden van formele trainingen en programma’s. In het onderzoek Students’ Voices waar ik aan mee werk (pas op, komt een plug aan: heeft u mijn oproep al gelezen?) stellen we een soortgelijke vraag over hoe je de informele, persoonlijke leeromgeving op het web kunt inzetten in het formele onderwijs. Ik wilde mij dus laten inspireren, en had wat expertise in de aanbieding.
Het leverde een interessante discussie op, die vele kanten op ging. Dat kwam ook deels door de Open Space opzet, soms verlieten mensen de sessie, anderen kwamen er weer bij en keken net weer even anders naar de situatie. Onderstaande video’s geven een aardig overzicht van wat we hebben besproken, ik noem hieronder een selectie:
– belangrijke voorwaarde is dat jongeren in ontwikkelingslanden in het bezit zijn van hun eigen ICT tool. Een computer, OLPC, een mobiele telefoon of een andere, individuele, tool. Ik denk dat we ons moeten focussen op de mobiele telefoon. In veel ontwikkelingslanden is het slecht geregeld met de infrastructuur wat betreft computers en netwerken, maar is de dekking van mobiele telefoons uitstekend.
– Wat de tool ook mag zijn, het moet jongeren uitdagen om te gaan experimenteren, zodat ze het apparaat en de software eigen gaan maken, en zelf initiatieven gaan nemen om verder te leren (zoals we bijvoorbeeld zien in het Hole In The Wall-project van Sugata Mitra).
– Wat ze geleerd en of gemaakt hebben moeten ze eenvoudig kunnen delen met anderen. Dat levert waardering, zelfvertrouwen en motivatie op.
– de informele leeromgeving van de jongeren tegen over de formele leeromgeving van het onderwijs, hoe verhoudt zich dat in ontwikkelingslanden, wat kunnen we leren van bijv. Nederland.
– Interface van technologie, software en games moet sterk visueel zijn, niet tekst gebaseerd.
Flip-impressie
Ik heb met de Flip twee impressies gemaakt. In het eerste filmpje verkennen we het thema en hebben we het over eigenaarschap en de persoonlijke leeromgeving van de jongeren. In het tweede filmpje geeft Saskia een mooi overzicht van wat we allemaal besproken hebben.
Saskia heeft uiteindelijk de aanbevelingen op papier gezet en die op het grote ‘agenda-bord’ geplakt. Met de resultaten van de andere sessies staat er op zo’n bord toch een behoorlijke hoeveelheid van ideeën, strategieën en aanbevelingen waar je verder op kunt bouwen.
Update 30/01 Saskia heeft de aanbevelingen uitgewerkt en onderaan deze post geplaatst. Dank!
Aanstaande vrijdag ga ik naar Fill The Gap 7, ik vertegenwoordig daar het lectoraat eLearning. Wij hebben de uitnodiging ontvangen vanwege ons onderzoek Students’ Voices. De titel van deze bijeenkomst is R U Online? “Mobilising youth for development”:
Voor jongeren is het gebruik van nieuwe (mobiele) media de gewoonste zaak van de wereld. Opgegroeid in het digitale tijdperk en creatief als ze zijn, zetten de wereldveranderaars onder hen nieuwe media doelbewust in om veranderingen teweeg te brengen. Denk maar aan de twitterrevolutie in Iran. Wat kan de ontwikkelingssector daarvan leren? Hoe kan binnen ontwikkelingssamenwerking meer gebruik worden gemaakt van de potentiele kracht van jongeren om ontwikkelingsproblemen aan te pakken? bron
Open Space Het wordt een ‘Open Space’- bijeenkomst. Ik had nog niet eerder gehoord van dit concept. Via de organisatie kreeg ik wat informatie over Open Space en las ik:
Open Space (also known as Open Space Technology or OST) is a method for convening groups around a specific question or task or importance and giving them responsibility for creating both their own agenda and experience. It is best used when at least a half to two full days are available. The facilitator’s key task is to identify the question that brings people together, offer the simple process, then stand back and let participants do the work bron
Dus aanstaande vrijdag is het thema jongeren en ICT in ontwikkelingslanden en is de probleemstelling hoe we hun vaardigheden en kwaliteiten zo kunnen inzetten dat er een betere leefomgeving ontstaat.
In de Open Space sessies ben ik vrij in hoe ik wil bijdragen aan de discussie. Ik kan reflecteren, kan zelf een agendapunt toevoegen, ik kan halen, ik kan brengen. Ik zal vanuit mijn expertise mbt eLearning en het onderzoek Students’ Voices proberen mijn steentje bij te dragen. En ontwikkelingsgeografie is bij mij ook nog niet weggezakt. Ik verwacht een sessie waar out-of-the-box denken, chaos en creativiteit centraal zullen staan. Bring it on!
Ik ben erg benieuwd naar hoe deze werkvorm in de praktijk werkt en hoe ik dat kan toepassen in het begeleiden van studenten. Lees meer over OST: kstoolkit en Openspaceworld.org
Taking IT Global Er wordt op de bijeenkomst een keynote verzorgd door Jennifer Corriero, zij is mede-oprichter van de organisatie Taking IT Global. Ook nog nooit van gehoord. Af en toe heb ik het idee dat ik onder een steen lig.
Taking IT Global is een online community gericht richt op jongeren en onderwijs met als doel de kritische denkvaardigheden, leiderschapsvaardigheden en creativiteit bij jongeren te verbeteren door het effectiever inzetten ICT en hun sociale netwerken. Het gaat om wereldburgerschap: verbeter de wereld met elkaar, begin bij je zelf. Thema’s op de website hebben te maken met complexe mondiale problemen, zoals klimaatverandering, energievraagstuk, voedselschaarste, etc. Problemen die creatieve oplossingen vragen. Ik onderschrijf de missie van TakingITGlobal dat de ideeën daarvoor uit een brede, diverse, internationaal netwerk moeten komen. Het gaat om 21st century skills.
Er is een aparte community, TIGed, voor docenten. Docenten kunnen lesmateriaal publiceren en delen, online internationale uitwisselingsprojecten starten en er is een mogelijkheid om tegen betaling een online leeromgeving in te richten:
Zowel de kracht als het gevaar inherent aan sociaal en in samenwerking gebruiken van het internet erkennend, stelt TIGed docenten in staat om private, reclamevrije virtuele klaslokalen te creëren en te beheren, waardoor studenten kunnen profiteren van de voordelen van web 2.0 tools zonder veiligheid op te offeren. Docenten kiezen welke tools ze integreren in hun online klaslokalen gebaseerd op wat het meest geëigend is voor hun studenten en projecten. Beschikbare tools zijn o.a.: blogs, podcasts, kaarten, galerijen met digitale afbeeldingen, dicussie groepen, live video chat, online bestandsruimte en meer. bron
Het lesmateriaal dat nu in de databank staat komt uit de VS en is niet vertaald. Vooral gericht op het primair onderwijs. Maar goed, het kan ter inspiratie dienen. Ook de website lijkt nog midden in een vertaalslag te zitten. (update 15/01: de site maakt gebruik van een vertaalmachine)
In ieder geval een interessant initiatief en ik zal binnenkort eens een beter kijkje nemen. Ik ben benieuwd wat ik vrijdag allemaal tegen ga komen.
update 10/12 Fons van den Berg wees me naar aanleiding van deze post op Cooliris Express, waarmee je foto’s, zoals bovenstaande set uit Flickr, op een mooie manier kunt presenteren. Eyecandy. Fons schrijft er over op zijn blog. Daarom hieronder nog een keer de foto’s, maar dan via Cooliris Express, u dient hiervoor wel de plugin te installeren.
In mijn presentatie “eLearning op de Obamaschool” die ik als gastspreker verzorg voor de training onderwijsvernieuwing op de School of Education Amsterdam heb ik het o.a. over de context van veranderend onderwijs:
Veranderend onderwijs in de context van een wereld die hot, flat & crowded is. Welke type onderwijs bereidt leerlingen voor op het bedenken van oplossingen op complexe problemen zoals het energievraagstuk, het klimaatprobleem en allerlei andere uitdagingen die een snel veranderende geglobaliseerde maatschappij met zich mee brengt?
Dit stukje kan ik nu vervangen door een deel te laten zien van de documentaire We Are The People We’ve Been Waiting For. Lord Puttnam (ex-filmproducent, politicus) toonde een trailer van deze film om zijn keynote op de Online Educa in Berlijn kracht bij te zetten.
In deze documentaire worden vijf jongeren gevolgd binnen het onderwijssysteem. Een onderwijssysteem dat jongeren moet voorbereiden op complexe vraagstukken in de huidige maatschappij en die van de toekomst, die moet aansluiten bij de dynamische globaliserende wereld, waar technologie een steeds grotere rol gaat spelen. De boodschap in de documentaire is dat het onderwijssysteem hierin faalt. Sir Ken Robinson spreekt in de trailer (zie hieronder) over historische concepten die het onderwijs van vandaag hebben vormgegeven, dat deze concepten nu bijna bankroet zijn om het onderwijs van de 21e eeuw vorm te geven en door dat wel te doen verraden/misleiden we onze jongeren:
We have no future, if we don’t become more imaginiative, zegt Lord Puttnam in zijn keynote, klimaatverandering en de gevolgen daarvan is de grootste uitdaging in onze maatschappij. Het onderwijs moet ons hier op voorbereiden, door ons bijvoorbeeld de consequenties te laten zien van ons consumentengedrag. Lord Puttnam noemde in zijn keynote de rol van games om dit te bereiken. Als voorbeeld noemde hij het Climate Simulation Game (kan tot op heden niet ontdekken om welk spel het precies gaat, iemand?). Games als middel om ethische en morele vraagstukken te behandelen. Puttman merkte op dat het eerste wat jongeren doen in het spel is het vernietigen van de wereld, maar dat na paar keer spelen toch echt gewerkt wordt aan een duurzame oplossing.
Lord Puttnam speaking at the Online Educa Berlin '09
Ik ben docentenleider op een School of Education. Ik heb vragen. Leiden wij de docenten op die in staat zijn om de jongeren op te leiden zodat ze die complexe vraagstukken van nu en in de toekomst aan kunnen? Leiden wij docenten op die in staat zijn om het daarvoor nodige onderwijssysteem mede vorm te geven? Nee, en daar maak ik mij zorgen om. Ik ben de laatste weken bezig geweest met een plan om mijn werk op de School hier meer op te gaan focussen. Het beroep docent is meer dan een baan, het hoort weer een roepping te zijn, nu meer dan ooit!
Deze quote van H.G. Wells uit de documentaire vat de boodschap en de documentaire mooi samen:
If catastrophe is to be avioded, education has to triumph!
Bekijk naast de trailer meer korte filmpjes met gastsprekers en studenten over het onderwijs en de toekomst op de site van We Are The People en hun YouTube kanaal.
I’ll be using Twitter for updates and reflections, using the tag #oeb2009. And of course to keep my colleagues back home informed (and make them jealous). You can use this tag in Twitter to create a backchannel of informal ideas, reflections, conversations from all tweeps at the conference. Join the conversation or just let the information flow. Like a radioshow on the background, if you ‘hear’ something interesting, just turn up the volume.
A great backchannel-tool is a ‘Twub‘. A twub is a Twitter-group organized around a hashtag. It contains a live feed with tweets, but members can also contribute media, links and RSS-feeds. Sort of a social media landscape of the conference, which you can embed in your website or blog (see below).
Mijn blog waarin ik aantekeningen, ideeën, gedachten en ervaringen verzamel. Over onderwijs, leren en creatieve technologie. Over projecten, evenementen en inspiratiebronnen. Over mijn eigen ontwikkeling als professional. Over gras dat groener is aan de overkant. Met hier en daar een off-topic momentopname.
